Zamek malborski, jako obiekt stołeczny państwa zakonnego, był w zasadzie samowystarczalny gospodarczo i po zgromadzeniu odpowiednich zapasów żywności mógł bronić się bardzo długo (vide rok 1410).

Istotną rolę w utrzymaniu jego właściwej kondycji militarnej spełniały także zakłady przetwórstwa płodów rolnych, w tym młyny. Nie dziwi zatem sytuacja, że te obiekty, które były położone w pobliżu zamku były ściśle kontrolowane przez konwent malborski lub stanowiły jego wyłączną własność. Były to młyny wodne położone nad wytyczonym przez Zakon i przekopanym w drugiej połowie XIV w. kanałem zasilającym fosy zamkowe wodą z jezior Balewskiego i Dąbrówka. Bystry nurt płynącej w nim wody stworzył znakomitą okazję do budowy kilku młynów. W czasach zakonnych wszystkie one podlegały mistrzowi młyńskiemu.

Pierwsze wzmianki o młynie na terenie zamku malborskiego pochodzi z roku 1409. Był to „młyn deptakowy” („tretmole”). Niestety, nie można jednoznacznie ustalić jego lokalizacji. W rachunkach komtura domowego znajdują się wzmianki, że jesienią 1418 roku grupa cieśli z nieodległej wsi Kamienica budowała młyn w „delengraben”, czyli w fosie pomiędzy Zamkiem Średnim a Wysokim. Był to zapewne młyn koński („rosmole”), wzmiankowany na zamku już w końcu XIV wieku oraz w roku 1454, kiedy to cudem minął go polski pocisk wystrzelony zza Nogatu. W 1417 roku opisany jest też młyn niedaleko Wieży Maślankowej.

Jeden z krzyżackich zapisów z 1418 r. mówi też o remoncie drewnianego młyna na tarasie zamkowym. Ta nieco enigmatyczna lokalizacja obiektu natchnęła kierownika odbudowy zamku dr Konrada Steinbrechta do podjęcia decyzji o rekonstrukcji w latach 1901-02 budynku Młyna na międzymurzu zachodnim Zamku Wysokiego. Oparto go na wielkim łęku rozpartym pomiędzy dwoma murami obronnymi. Prace budowlane i ciesielskie prowadził mistrz murarski Karl Klein z Malborka.

Niebawem też rozpoczęto gromadzenie wyposażenia nowej budowli. Pierwszymi obiektami były zapewne dwa żarna z Wielbarka. W 1905 r. rodzina Grunau z Pucka sprzedała zamkowi zabytkowe ręczne żarna skrzynkowe. Cztery lata później pozyskano podobne od niejakiego Beyera, dzierżawcy gospodarstwa rolnego należącego niegdyś do Józefa Piontka z Bobowa koło Starogardu.

      W 1912 r. Zarząd Odbudowy nabył niemal kompletne wyposażenie powstałego w 1826 r. młyna kaszowego z Kościeleczek koło Malborka. Składało się ono z kieratu, mlewnika, stępy, odsiewacza i wialni. Całość zestawiono we młynie zamkowym w roku 1915.

Młyn w 1915 roku.